First edition 2018

First Edition Heavensride 29 juni 2018

Vorden, heel vroeg in de schemer, een select gezelschap bekenden en onbekenden van elkaar hadden zich bij elkaar verzameld. Met als doel er een onvergetelijke dag van te maken en 400 kilometer te gaan verpulveren op 1 dag.

En nu zul je je terecht afvragen…….waarom? Waarom zoveel kilometers wegtrappen op 1 dag! Zoals wel meer vragen in het leven onbeantwoord blijven is er geen direct antwoord op deze vraag te geven……. Waarom verliezen we soms mensen waar we zo veel van houden, en waarom soms veel te vroeg en voelt het oneerlijk en moeilijk te begrijpen. Dus tja….waarom eigenlijk? Op de sterfdag van mijn beste vriendin fietste ik altijd al een lange tocht, ik verzamelde fietsvrienden om mij heen en ik zei altijd: “Waarheen? Maakt mij niet uit….als ik maar kan fietsen!” Gewoon…..nou ja niet ‘gewoon’ natuurlijk, maar om de dag door te komen, om lekker te fietsen, iets wat ik graag doe en waarbij ik gedachteloos kan trappen, maar wel aan mijn lieve vriendin kan denken, af en toe stiekem een ‘traantje’ weg pinkend achter mijn fietsbril, zonder dat iemand het in de gaten heeft. Dit jaar was haar sterfdag alweer vijf jaar geleden. Gedachtes werden gedeeld met goede vrienden en ons plan kwam in de hoogste versnelling. Het peloton werd via via gevormd en er werd telkens een spreekwoordelijk ‘tandje bij’ gedaan. Met het passeren van plaatsen, die voor ons ieder persoonlijk een betekenis hadden, werd er onbewust en misschien wel bewust een prachtroute gemaakt.

Met frisse koppies werd er aan deze mooie uitdaging begonnen. De juiste ingrediënten waren aanwezig: een wegkapitein voor de route, humoristische en serieuze praatjes onderweg, een volgauto die onze energievoorraad op peil hield en een lekker zonnetje op de achtergrond! Verschillende tussenstops bij vrienden zorgden voor een prettige afwisseling en zo kon menigeen weer ‘even’ op adem komen. Een paar lekke banden en malheur onderweg werden snel verholpen door fietsmannen in de groep die ook uitstekende mecaniciens bleken te zijn. De vrouwelijke aanwezige ‘touch’ zorgde ervoor dat iedereen scherp bleef en niet kon verzaken. Een mentaal dipje werd al snel in de kiem gesmoord met altijd fijne fietshumor en oppeppende peptalk. De tubes bepanthen, waar in de ochtend nog lacherig over werd gedaan, waren aan het einde van de dag niet meer aan te slepen.

Wat een tocht, wat een tocht, zwaar, maar wat bleek zeker niet onmogelijk en een onvergetelijk machtig mooie ervaring! Na deze dag wisten we het zeker er moest een vervolg komen………er zijn meer van deze ‘crazy angels’ op de wereld!

Lieve groet, Marielle.

Voor onze rit op Strava klik hier

Share Share Tweet Email